Nadat zijn ouders allebei om het leven komen door een tragisch ongeval (ze worden opgegeten door een ontsnapte neushoorn) moet James Henry Trotter intrekken bij zijn twee afgrijselijke tantes, die hem geen enkel pleziertje gunnen. James is doodongelukkig, maar dan gebeurt er iets wat zijn hele leven op zijn kop zet. Door toedoen van een zakje magische groene korreltjes, groeit er uit het niets een enorme perzik aan de oude perzikboom in de tuin. James vindt een tunnel in de gigantische perzik, klimt naar binnen en ontmoet daar een groepje insecten die eveneens enorm gegroeid zijn. James raakt bevriend met juffrouw Spin, de Duizendpoot, de Regenworm, het Lieveheersbeest, de muzikale Ouwe-Groene-Sprinkhaan, de Zijderups en de Glimworm. Samen gaan ze met de perzik op een enorme ontdekkingsreis en krijgen ze onder meer te maken met enge haaien en boze Wolkenmannen.
De reuzenperzik werd voor het eerst gepubliceerd in 1961. Ook deze 46ste druk is voorzien van de humoristische illustraties van Quentin Blake. Het knappe is dat De reuzenperzik na al die jaren nog niets aan kracht heeft ingeboet. Roald Dahl weet zijn lezers als vanouds mee te slepen in dit verhaal dat zich kenmerkt door zijn typische humoristische, bizarre en soms gruwelijke stijl. De kracht van het boek zit hem mede in de manier waarop Dahl de absurde personages schetst en tot leven weet te brengen. Dit geldt voor zowel de kwabbige tante Spons en de knokige tante Spijker die werkelijk afgrijselijk zijn, als de insecten die weliswaar praten en menselijke trekken vertonen, maar waarvan ook continu de insectachtige eigenschappen benadrukt worden. Complimenten gaan hier ook uit naar Ef Leonard, die een zeer nette vertaling aflevert en de stijl van Dahl goed weet te handhaven.
Door de voortdurende actie en de grappige tekeningen wordt het verhaal geen moment saai en leest De reuzenperzik lekker door. Als geheel is het verhaal wat eenvoudiger en minder scherp dan Dahls andere werken, zoals Sjakie en de Chocoladefabriek (hier wordt nog naar verwezen in De reuzenperzik, wanneer de gigantische perzik dwars door ‘een beroemde fabriek, waar ze chocola maakten’ rolt). Ook de glorieuze aankomst in New York en het idee van Amerika als het beloofde land is inmiddels ietwat gedateerd. Desondanks zal, dit typische Dahl-verhaal, spannend en amusant met bizarre details en personages, de jonge lezer zeker weten te boeien en mee te slepen. [Nancy du Pré]

James Henry Trotter's gelukkige jeugd vindt een abrupt einde wanneer zijn beide ouders door een neushoorn worden opgegeten. Voortaan nemen de gruwelijke tante Spijker en tante Spons de zorg op zich voor de jongen, die echter moet werken tot hij er bijna bij neervalt. Een zakje toverkracht biedt uitkomst. Wanneer het valt bij de perzikboom, begint de groei van een reusachtige perzik, zo groot als een huis. In deze perzik reist James naar New York. Absurde, speelse, maar vooral spannende 'reis' door het onbewuste van een mensenkind waar gevoelens als angst, eenzaamheid, jaloezie huizen. Dahl geeft deze, soms lastige, impulsen de zachtheid mee van de humor. Hij benadrukt de nietigheid van de mens, maar juist ook zijn grootsheid in het vermogen om te 'groeien' en dus 'verandering' te kunnen brengen. Rose-kleurige omslag met zwartwittekening die het absurde karakter van het boek weergeeft. Illustraties onregelmatig verdeeld, enigszins surrealistisch van karakter. Geschikt voor een zeer breed publiek als voorleesboek en om zelf te lezen vanaf ca. 9 jaar.

De eerste vier jaren van James Henry Trotters leven waren gelukkige jaren. Maar wanneer zijn ouders door een neushoorn worden opgegeten komt daar plots een einde aan. Vanaf dan zorgen twee afschuwelijke tantes voor hem. Tante Spijker en tante Spons dwingen de jongen dagelijks te werken tot hij er bijna bij neervalt. Het lijkt even alsof hij uit dit vreselijke leven zal kunnen ontsnappen wanneer hij als bij toeval van een oude man ontmoet van wie hij een zakje met groene steentjes krijgt. De steentjes bevatten toverkracht. Die moet hij heel voorzichtig voor zichzelf gebruiken en dan zal hij zich een heel leven lang niet verdrietig meer voelen. Dan loopt het mis. De steentjes vallen op de grond bij een perzikboom. Ze geven hun kracht aan een perzik en deze groeit uit tot een reusachtige vrucht zo groot als een huis. In deze perzik reist James naar New York. Het wordt een spannende reis waarin absurde situaties elkaar opvolgen eer de reuzenperzik eindelijk aan de hoogste spits van het Empire State Building vastgenageld raakt.
Het verhaal straalt de vertrouwde stijl van Roald Dahl uit. Het is knap opgebouwd, met een volgehouden spanningsboog. Pittige dialogen, absurde situaties en levendige beschrijvingen wisselen elkaar af. Goed en slecht plaatst Roald Dahl uitvergroot en in schril contrast tegenover elkaar en gelijktijdig schetst hij een beeld van de innerlijke gevoelens zoals angst, eenzaamheid en jaloezie, waarmee een opgroeiend kind kan worstelen. De eveneens vertrouwde illustraties van Quentin Blake benadrukken het hilarische karakter van het verhaal. Deze zesenveertigste druk van wat inmiddels een klassieker is, blijft nog steeds een aantrekkelijk verhaal dat zich uitstekend leent tot voorlezen en waardoor menige zelfstandige lezer zich moeiteloos kan laten meeslepen.