Rosa vindt in de 151 boeken van de schoolbibliotheek geen enkel boek dat over haar gaat. Wel eentje met haar naam, maar daar gaat het niet om. Alle personages hebben een witte huid, en Rosa is zwart. Ze neemt een potlood en brengt kleur in de boekenkast.

Een juweeltje in alle opzichten, dit prentenboek. Vooreerst omwille van de schitterende illustraties van Hedy Tjin. Met waskrijt en viltstift domineert ze haast volledig de bladzijden in haar kenmerkende kleurenpalet van turkoois, roze, groen, paars en bruin. Haar kader is vaak close-up, wat extra kracht geeft. De illustraties dragen ook het hele verhaal en voegen bijzonder veel informatie toe aan de karige woorden. Zo toont bijvoorbeeld de close-up van de hoop afval uit een puntenslijper hoe vaak ze haar potlood wel niet heeft moeten scherpen, en dus hoeveel boeken ze ingekleurd heeft. Een of twee korte zinnetjes vullen de illustraties aan. Vaak heel factuele zinnetjes als: “Na een uurtje was ze klaar.” Geen woord te veel, maar ook geen enkel te weinig om te begrijpen wat er gebeurt of hoe Rosa zich voelt. Gewoon perfect zoals het is. Wat een heerlijke manier om diversiteit en inclusie aan te kaarten, of beter: het gebrek eraan in onze literatuur. En het gaat niet alleen om kleur. Op de laatste bladzijden trekt een aantal kindertekeningen, zonder commentaar, de problematiek open naar mensen met een beperking, met een hoofddoek e.a.