Een spannende psychologische roman over een schrijfster die wordt beschuldigd van plagiaat. Een jonge schrijver heeft succes met haar debuut, maar verdere successen blijven uit. Bij haar vijfde boek overtreft ze haar eerste succes, maar ze krijgt een anonieme beschuldiging van plagiaat. Tijdens een schrijfcursus die de schrijfster gaf, overleed plots een van de briljantste studenten, terwijl het onafgemaakte manuscript van deze student in haar bezit was. Het boek gaat in op thema’s als talent, ambitie en de relatie tussen auteurs en hun werk. In indringende stijl geschreven in de ik-persoon, met een onbetrouwbare verteller die de lezer regelmatig op het verkeerde been zet. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Mercedes Abad (Barcelona, 1961) is een Spaanse schrijver en journalist. Ze doceert aan de schrijversschool van Ateneu Barcelonès. Ze schreef een klein aantal boeken, dat in meerdere landen werd uitgegeven.

Een briljante schrijfstudent overlijdt plotseling, voordat ze haar manuscript kan voltooien. Haar overlijden is een grote klap, niet in het minst voor de verteller: de docent van een Barcelonese schrijfklas die stevig in de ban is van het talent van zijn studente. Wat nu te doen met het geweldige onvoltooide manuscript dat lonkt in zijn mailbox?

Met De schrijfklas voegt de Spaanse Mercedes Abad (1961) weer een roman toe aan de groeiende golf van metafictie in thrillervorm; romans die draaien om een boek in een boek, om plagiaat en de angst voor ontmaskering.

Abad, in Spanje vooral succesvol als schrijfster van korte verhalen, laat het dit keer niet alleen draaien om de typische kwellingen en schuldgevoelens van de ideeëndief, maar zoomt ook in op de verhouding tussen deze docent en zijn resterende schrijfstudenten. Hoe krijgt de docent de studenten zo ver dat ze zullen zwijgen over zijn bedrog?

'Een adembenemend spannende roman', ronkt collega-schrijver Herman Koch op de achterflap van deze vertaling. Tien aspirant-schrijvers in één klas geven zeker een dynamisch strijdtoneel. Misdaad en Straf duikt zelfs in het hoofd van de verteller op, maar Abad denkt niet heel diep na over wezenlijke vragen. En uiteindelijk hapert ook de karaktertekening, die bleekjes, ongeloofwaardig en uitgesponnen is.