Brussel

Kikker en Beertje bundelt de eerder apart verschenen verhalen ‘Kikker vindt een vriendje’, ‘Kikker vindt een schat’ en ‘Kikker is bedroefd’.
In ‘Kikker vindt een vriendje’ vindt Kikker een kleine teddybeer. Op een vanzelfsprekende manier gaat het beertje lopen, eten en ten slotte ook praten. Vooral dat laatste vinden de dieren enig en vanaf dan wordt het beertje door iedereen verwend. Toch zit het beertje op een dag op een steen te treuren. Het wil terug naar waar het vandaan komt want, ‘daar hoor ik thuis’. Als Beertje weg is, kan Kikker niet slapen van verdriet. Op een ochtend echter, heel vroeg, wordt Kikker wakker omdat er iets warms en zachts naast hem in bed schuift...
Het verhaal hinkt wat op verschillende poten: vriendschap, zoeken naar een thuis en opvoeden. Het centrale gevoel is minder kernachtig verwoord dan we van Max Velthuijs’ boeken gewoon zijn. Dat de andere dieren Beertje verwennen, is als verhaalelement te weinig uitgewerkt. De illustraties zijn zoals steeds meesterlijk. Het blijft fascinerend hoe Velthuijs erin slaagt met een minimum aan lijnen de gevoelens van de dieren te treffen.
Het tweede verhaal vertelt over hoe Kikker en Beertje gaan schatgraven. Kikker is ervan overtuigd dat hij een schat zal vinden en graaft een steeds maar diepere kuil. Als Beertje erin valt, kan het tweetal niet meer uit de put en moeten ze er de nacht doorbrengen en wachten op hulp. Hun vrienden helpen hen weer boven en wijzen op het gevaar van hun onderneming. Kikkers teleurstelling om de afwezigheid van een schat slaat om als Rat hem wijst op de ouderdom van de steen die Kikker heeft gevonden. Het alledaagse krijgt hier in de vorm van een steen een bijzondere status, wat Kikker met eerbied vervult. Het verhaal zet aan het denken en het filosoferen over vriendschap en het belang van mensen en dingen op een niet-dwingende manier.
In ‘Kikker is bedroefd’ wordt dit existentiële gevoel in even sobere als veelzeggende vorm behandeld. Beertje is de eerste die de droevige Kikker ontmoet, maar hij kan niet helpen. Dat probeert Rat wel, eerst met rare bekken en kunstjes. In het midden van het verhaal lijkt het op een dood punt gekomen: ‘”Nou weet ik het niet meer”, zei Rat teleurgesteld’. Onmiddellijk volgt de wending: ‘Maar plotseling kreeg hij een idee’. Rat haalt zijn viool en speelt een vrolijk lied, zo mooi dat Kikker begint te huilen. En daar gaat Rat dan weer van lachen: ‘Gekke Kikker’. Zijn lach werkt aanstekelijk en al snel lachen ook Eend, Varkentje, Haas en Beertje mee tot ze erbij neervallen. Het slot loopt uit op een knuffel tussen Beertje en Kikker, die zijn kleine vriend toevertrouwt dat hij eigenlijk niet meer weet waarom hij droevig was. Sommige prenten zijn in gekleurde kaders getekend, andere krijgen de ruimte van het dubbele witte blad. Zoals steeds fascineren de expressieve gezichten en houdingen die in al hun eenvoud universeel herkenbare emoties uitdrukken.
[Redactie] Verberg tekst

In dit fraai uitgevoerde boek zijn drie Kikker-verhalen gebundeld: 'Kikker vindt een vriendje' (2001), 'Kikker vindt een schat' (2002) en 'Kikker is bedroefd' (2003). Het uitnodigende omslag met illustratie van Kikker en zijn vriendjes, het mooi glanzende, dikke papier en een royale bladspiegel doen de weergaloos mooie verhalen goed tot hun recht komen. De illustraties, vaak omlijst, zijn stuk voor stuk juweeltjes en in de tekst wordt geen woord te veel gezegd. De melancholieke ondertoon van de verhalen wordt onderstreept door de subtiele lijnvoering in de illustraties, waarmee emoties getoond en invoelbaar worden gemaakt. Met achter in het boek een kleurenfoto van Max Velthuijs en een overzicht van alle omslagen van de afzonderlijke Kikker-uitgaven. Velthuijs overleed in 2005; in 2004 ontving hij de Hans Christian Andersenprijs. Vanaf ca. 4 jaar.

'Kikker en Beertje' bundelt drie ontroerende verhalen van Kikker die eerder reeds apart verschenen: ‘Kikker vindt een vriendje’, ‘Kikker vindt een schat’ en ‘Kikker is bedroefd’. Vriendschap is de rode draad in deze drie warme verhalen. In een eenvoudige, maar toch rijke taal en met vrolijke, expressieve prenten in frisse kleuren worden gevoelens en situaties treffend vastgelegd. De verhalen zijn goed opgebouwd naar een verrassend einde toe. Ze leveren heel wat stof tot nadenken en geven aanleiding tot praten en filosoferen.
In het eerste verhaal krijgt Kikker er een vriendje bij: Beertje, die hij in het bos vindt en mee naar huis neemt. Maar hoe goed iedereen ook voor hem zorgt, Beertje wilt terug naar waar hij vandaan komt. Kikker heeft veel verdriet, maar op een nacht is Beertje terug. Zijn thuis is bij Kikker en zijn nieuwe vrienden.
Op een dag gaan Kikker en Beertje naar een schat graven. Ze graven samen een kuil, diep, heel erg diep. Kikker graaft alsmaar verder, maar een schat vindt hij niet. Wanneer Beertje in de kuil tuimelt, kunnen ze er niet meer uit en moeten ze de nacht op de bodem van de put doorbrengen, totdat de andere vriendjes hen ’s morgens komen redden.
In het laatste verhaal is de anders zo vrolijke Kikker bedroefd, maar hij weet zelf niet waarom. Beertje weet niet wat te doen en Rat probeert hem op alle manieren op te vrolijken. Tenslotte geeft hij het op. Of misschien zou een stukje vrolijke vioolmuziek wel kunnen helpen? Kikker begint alleen maar te huilen van ontroering. Daar moet Rat zo hard om lachen dat Kikker erdoor wordt aangestoken. Alle dieren lachen mee.
De verhalen zijn gevoelig, lief en grappig en op een schitterende manier geïllustreerd. Onder de prenten staan enkele lijntjes tekst in eenvoudige, korte zinnetjes die gemakkelijk begrijpbaar zijn. Kortom, een geheel dat erg aanspreekt. Een lust om voor te lezen en om in te kijken, een must voor alle kleine en grote Kikker-fans!
Verberg tekst

'Kikker en Beertje' is een prachtig ingebonden boek met een stoffen kaft en daarop een prent van Kikker en Beertje die samen met de bal spelen. Het werk bundelt drie ontroerende verhalen over Kikker, die eerder reeds apart verschenen: ‘Kikker vindt een vriendje’, ‘Kikker vindt een schat’ en ‘Kikker is bedroefd’. Vriendschap is de rode draad in deze drie warme verhalen. In een eenvoudige, maar toch rijke taal en met vrolijke, expressieve prenten in frisse kleuren worden gevoelens en situaties treffend vastgelegd. De verhalen zijn goed opgebouwd naar een verrassend einde toe. Ze leveren heel wat stof tot nadenken en kunnen een aanleiding zijn tot praten en filosoferen met de kinderen. In het eerste verhaal krijgt Kikker er een vriendje bij: Beertje, die hij in het bos vindt en mee naar huis neemt. Maar hoe goed iedereen ook voor hem zorgt, Beertje wil terug naar waar hij vandaan komt. Kikker heeft veel verdriet, maar op een nacht is Beertje terug. Zijn thuis is bij Kikker en zijn nieuwe vrienden. Op een dag gaan Kikker en Beertje naar een schat graven. Ze graven samen een kuil, diep, heel erg diep. Kikker graaft alsmaar verder, maar een schat vindt hij niet. Wanneer Beertje in de kuil tuimelt, kunnen ze er niet meer uit en moeten ze de nacht op de bodem van de put doorbrengen, totdat de andere vriendjes hen ’s morgens komen redden. In het laatste verhaal is de anders zo vrolijke Kikker bedroefd, maar hij weet zelf niet waarom. Beertje weet niet wat te doen en Rat probeert hem op alle manieren op te vrolijken. Tenslotte geeft hij het op. Of misschien zou een stukje vrolijke vioolmuziek wel kunnen helpen? Kikker begint alleen maar te huilen van ontroering. Daar moet Rat zo hard om lachen dat Kikker erdoor wordt aangestoken. Alle dieren lachen mee. De verhalen zijn gevoelig, lief en grappig en op een schitterende manier geïllustreerd. Onder de prenten staan enkele lijntjes tekst in eenvoudige, korte zinnentjes die gemakkelijk begrijpbaar zijn. Kortom, een geheel dat erg aanspreekt. Een lust om voor te lezen en om in te kijken, een must voor alle kleine en grote Kikker-fans!

Verberg tekst