Meneer Hoedjes (zo geheten omdat hij een boel hoedjes tegelijk draagt) doet op een dag een mooie vondst: een berg planken, waar hij eindelijk een eigen huisje mee kan timmeren. Boven op een duin, met zicht op zee, bouwt hij een plekje voor zichzelf. Maar alleen is maar alleen, en wanneer er een mooie vrouw voorbijkomt die best mevrouw Hoedjes wil zijn, is hij dolgelukkig. Al gauw heeft mevrouw Hoedjes prachtig nieuws voor meneer: er komt een klein Hoedje — hun geluk is compleet. Net als in ‘Van de visser en zijn vrouw’, het Grimm-sprookje waarvan dit verhaal een bewerking is, leven de Hoedjes in een tuin van Eden aan zee. Tot meneer Hoedjes op een dag een grote vis vangt, maar hem uit medelijden teruggooit. De vis is zo dankbaar dat hij meneer Hoedjes een wens aanbiedt, die de vis zal waarmaken. Meneer Hoedjes weigert — tenslotte heeft hij alles al om gelukkig te zijn. Maar de vis blijft terugkomen, en blijft hem verleiden, als de slang in het paradijs. Na een tijd ziet meneer Hoedjes er geen probleem in om een leuk jurkje voor mevrouw te vragen, om van de vis af te zijn. Mevrouw is daar natuurlijk erg blij mee en wanneer meneer tegen haar de wens uitspreekt zelf ook wel nieuwe kleren te willen, verschijnt de vis prompt met een prachtig kostuum. Omdat zijn hoedjes daar niet echt bij passen, verbrandt meneer Hoedjes zijn hoedjes, behalve eentje, als herinnering aan vroeger.
In hun nieuwe kleren merken de Hoedjes dat ze ‘monsieur et madame Hoedjes voor Villa Wrakhout’ zijn, en meneer wil dan ook een nieuw huis gaan vragen. Maar omdat het op zijn heupen werkt dat de vis altijd al weet wat hij wil gaan vragen, roept meneer Hoedjes uit dat hij koning wil zijn. En ook dat gebeurt meteen. In hun enorme kasteel begrijpen koning en koningin Hoedjes niet hoe ze het vroeger uithielden. Wanneer de zee een zelfportret van koning Hoedjes zonder moeite wegspoelt, slaat de angst voor sterfelijkheid toe: de koning wil niet dood en vraagt de vis om de tijd stil te zetten. Pas de volgende ochtend beseft de koning het vreselijke gevolg van zijn wens: nooit zullen ze hun kind krijgen. Koning Hoedjes gaat op zoek naar de vis en smeekt hem de tijd weer te laten lopen. Hij heeft er alles voor over: ‘Mijn koninkrijk voor mijn kind.’ En zo gebeurt het: de Hoedjes krijgen hun kind en bezitten enkel nog een stapel planken. En ze zijn dolgelukkig.
Waar in het sprookje van Grimm de vrouw een hebberige feeks is, is het hier meneer die zonder dat hij het wil of merkt wordt meegesleept door de verleidingen van de vis. Meneer en mevrouw Hoedjes zijn oprechte goeierds, en dat zorgt ervoor dat je hen en hun fouten helemaal begrijpt. Koos Meinderts legt hen eenvoudige, maar mooie zinnen in de mond en hanteert ook in zijn beschrijvingen precies de juiste taal: er staat geen woord te veel. Meneer Hoedjes vangt een vis bezingt de liefde als de essentie van het leven, en dat op een vrolijke en soms spannende manier. De vis is een onbehaaglijk wezen, Annette Fienig beeldt hem af met een enorme glimlach, die naar het einde toe plots bedreigend overkomt, hoewel er aan zijn uiterlijk niks is veranderd. Meneer en mevrouw Hoedjes zien er vriendelijk en vrolijk uit in al hun eenvoud. Een klein maar fijn boek.
[Lien Devos] Verberg tekst

Meneer en mevrouw Hoedjes zijn gelukkig. Ze wonen samen in een zelfgemaakt huis. Hun gelukkige leven verandert wanneer meneer Hoedjes een grote vis vangt, die hij weer terug in zee gooit. Van deze vis mag hij een wens doen. Na enig aandringen wenst meneer Hoedjes een mooie jurk voor zijn vrouw. Na deze wens volgen er steeds grotere wensen. Het loopt fout als meneer en mevrouw Hoedjes zich het eeuwige leven wensen. De tijd blijft stilstaan, zodat ze nooit hun kind zullen zien dat mevrouw Hoedjes verwacht. Het verhaal is gebaseerd op het sprookje van Grimm 'De oude visser en zijn vrouw' en is een bewerking van de musical Piggelmee, geschreven door de auteur en Harrie Jekkers. Het laat zich door de vele dialogen gemakkelijk lezen en voorlezen. De vele zwart-witillustraties passen qua sfeer goed bij het verhaal. Op de aantrekkelijke omslag is meneer Hoedjes te zien die over het water kijkt. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar, zelf te lezen vanaf ca. 7 jaar.

Dit verhaal is gebaseerd op 'De oude visser en zijn vrouw', een sprookje van Grimm. Het is ook een bewerking van een musical. In dit verhaal is Meneer Hoedjes vomaakt gelukkig in zijn huisje aan zee. Maar als hij op een dag een vis vangt en hem opnieuw de vrijheid geeft, krijgt zijn leven een heel andere wending. Meneer Hoedjes mag immers een wens doen en vanaf dan is niets nog eenvoudig. Heel speels en leuk geillustreerd verhaaltje, verlucht met hier en daar een versje en een liedje. Heel ludiek en aangenaam om voor te lezen.