'Hjerstblêden' is de Friese en meteen ook recentste versie van 'Les feuilles mortes', een gedicht van Jacques Prévert dat, gedragen door de muziek van Joseph Kosma, de hele wereld is rondgegaan. Een onverwoestbare klassieker, net zoals heel wat gedichten uit Paroles (1946), een eerste bundeling van het werk geschreven tussen 1931 en 1944 en, met bijna drie miljoen verkochte exemplaren, wellicht de best verkochte dichtbundel aller tijden. Klassiekers, net zoals de legendarische films waarvoor Prévert het scenario schreef en die hij samen met regisseurs als Jean Renoir en Marcel Carné produceerde.
Prévert was, ondanks zijn natuurlijke bescheidenheid, de incarnatie van het naoorlogse Parijs, meer nog dan activist-filosoof Jean-Paul Sartre, diva van het chanson Juliette Gréco of auteur-jazzmusicus Boris Vian. Dat heeft zeker te maken met zijn totale humanistisch-pacifistische instelling, zijn oprecht engagement voor de kleine man en zijn volkse en directe manier van communiceren. Het siert de Fransen dat zij deze 'kleine' dichter in de befaamde 'Pléiade'-reeks hebben opgenomen. Eenzelfde eer wordt hem gegund in de reeks 'De mooiste van...', nu in een vertaling van Geert van Istendael en Koen Stassijns, die gepoogd hebben zo dicht mogelijk bij de taal, de tonaliteit en het ritme van Prévert te blijven. Tweeënvijftig gedichten is de oogst, voornamelijk geplukt uit de eerste twee bundels, in een keuze die weinig aanvechtbaar is, hoewel iedere Prévert-liefhebber er wat graag nog enkele andere had bij gewild. [Jan Baes] Verberg tekst

Jacques Préverts Paroles (1946), een eerste bundeling van zijn werk geschreven tussen 1931 en 1944, is met bijna drie miljoen verkochte exemplaren wellicht de best verkochte dichtbundel aller tijden. Prévert was, ondanks zijn natuurlijke bescheidenheid, de incarnatie van het naoorlogse Parijs, meer nog dan Sartre, Gréco of Vian. Gepaste eer wordt hem nu betuigd in de reeks De mooiste van, met 52 gedichten, vooral geplukt uit de eerste twee bundels. Een Prévert-liefhebber had wellicht ook graag 'Je suis comme je suis', 'Paris at night' en 'Promenade de Picasso' gezien, maar deze selectie is weinig aanvechtbaar. Geert van Istendael en Koen Stassijns slagen erin dicht bij de taal, de tonaliteit en het ritme van Prévert te blijven. De vertaling staat naast het Franse origineel. Van Istendael schrijft een kort voorwoord over de band tussen Prévert en Parijs, de mooie biografische inleiding is van Bruno Tritsmans. Kleine letter.