Een originele, post-apocalyptische roman over gevangenschap, vrouwenvriendschap en overleven. Diep onder de grond zijn negenendertig vrouwen gevangen in een kooi, bewaakt door ongenaakbare bewakers. Ze hebben geen herinnering aan hoe ze daar zijn beland en geen besef van tijd. Ook hun herinneringen aan hun vroegere levens zijn gefragmenteerd. Een jonger meisje, de veertigste gevangene, blijkt de sleutel tot hun ontsnapping en hun beste kans op overleven in de vreemde wereld boven de grond. In talige, serieuze stijl geschreven vanuit het ik-perspectief van het meisje. Met name geschikt voor de meer literaire lezer met interesse in onconventionele romans. Jacqueline Harpman (1929-2012) was een bekende Belgische schrijver en psychoanalytica. Ze vluchtte tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar familie naar Casablanca. Ze debuteerde in 1959 met de roman 'Brève Arcadie' en schreef meerdere romans, waaronder 'Orlanda' en 'Het strand van Oostende'. Ze won onder meer de prestigieuze Prix Médicis. 'Ik die nooit een man heb gekend' werd oorspronkelijk gepubliceerd in 1995.