Lotta vindt de weg is een nieuwe titel in de reeks over de kleuterkip Lotta. Na verhalen over de regenboog, tellen, opruimen en de paashaas speelt dit boek zich af aan het strand. Lotta mag samen met tante Cato en haar drie kuikens een dagje mee naar zee. Tante legt uit dat het strand erg groot is, en dat je altijd goed moet onthouden waar je plekje is. Ze vertelt over de strandpalen, die hen zullen helpen de weg terug te vinden. Het viertal gaat spelen in het zand en het water, maar al snel zijn ze erg ver afgedwaad. Lotta en de kleintjes moeten de les die ze net hebben geleerd direct in de praktijk brengen.
Rik De Wulf werkte hier met zachte kleuren, waartegen het heldere wit en het felle geel en rood van Lotta en de kuikens sterk afsteken. De achtergronden bevatten diverse kleurschakeringen, texturen en schaduwen, terwijl de tekeningen op de voorgrond egaal van kleur zijn en worden omrand door zwarte lijnen. De personages — naast de vier kleintjes en de tante zijn er nog een aantal andere dieren te zien — steken hierdoor mooi scherp af tegen de achtergrond.
Toch is Lotta vindt de weg boven alles een informatief en leerzaam boekje. De tekst geeft uitleg over hoe je niet verdwaalt op het strand en de afbeeldingen ondersteunen die boodschap. In de prenten zijn een aantal van de bekende strandpalen te zien: met een huisje erop, een gele vis of een strandbal. Functie gaat hier, zeker voor wat betreft het tekstuele aspect, vóór esthetiek. Lotta vindt de weg is een nuttig verhaal dat vooral handig is voor ouders die hun kind wat willen leren.
Waarschijnlijk voor het voorleesgemak zijn de woorden waarop de nadruk gelegd moet worden groter of vetter gedrukt. Begrippen als ‘groot’, ‘palen’, ‘onthoudt’ en ‘plekje terug’ zijn zo als het ware een samenvatting van de hoofdpunten uit het verhaal. Het zijn er nogal veel, wat het feit dat dit boek een les bevat lijkt te willen benadrukken. De ietwat belerende toon is soms wat vermoeiend, want ze gaat maar door en is erg dwingend ten opzichte van de voorlezer: '"Dat is een kwal," weet Lotta. "Niet aankomen, want kwallen kunnen prikken."' [Saskia Kalter] Verberg tekst

Oblong prentenboek over de kip Lotta die met tante Cato en de drie kuikens naar het strand gaat. Ze ontdekken dat de zee koud, zout en nat is, dat kwallen kunnen prikken en dat je zelfs op het strand goed moet opletten dat je niet verdwaalt. Het eenvoudige verhaaltje over een dagje naar zee en strand biedt een leuke voorbereiding voor een daadwerkelijk tochtje naar het strand. Voor oudere peuters en jonge kleuters die er al eens geweest zijn, is het een feest van herkenning. De felle accentkleuren rood en geel steken pittig af tegen het zachte geel van het strand en het lichtblauw van de lucht. De begeleidende tekst is heel eenvoudig en makkelijk voor te lezen. De belangrijke woorden zijn vet gedrukt; dit kan de voorlezer helpen bij het benoemen van de afbeeldingen, maar heeft verder weinig nut. Zesde deel uit een serie prentenboeken over kip Lotta*. Vanaf ca. 3 jaar

Tante Cato gaat met haar kuikens een dagje naar zee en Lotta, de kip, mag mee. Lotta is dol op de zee. Op het strand staan er allerlei palen. Tante Cato legt uit dat het strandpalen zijn, en dat ze moeten onthouden dat tante Cato bij de paal met de gele vis zit. Anders vinden ze de weg niet terug. Lotta en de kuikens gaan samen pootje baden, ze maken een zeewierpruik en trappen bijna op een kwal. Ze verzamelen schelpen maar dwalen altijd verder af. De strandpaal met de gele vis is niet meer te zien... Een zeer eenvoudig verhaal met guitige illustraties die de kleinsten aanspreken. 'Verdwalen op het strand' is als thema niet echt origineel, maar hier is het de bedoeling de kleuters het belang van strandpalen bij te brengen. Dat gebeurt heel expliciet, en de vetgedrukte 'belangrijke' woorden in de tekst doen er nog een schepje bovenop.